Ine (B) Singer-songwriter 't Stamineeke Webbekom (02-03-2020) report & photo credits: Rootsville info club: 't Stamineeke info artist: Ine © Rootsville 2020

Het moet haast al op een eeuwigheid lijken toen ik "Ine" leerde kennen, toen nog gewoon als Ine'ke Tiolants. Recent was er nog de theatershow in het "CC" van Leopoldsburg en op 1 mei staat ze op het podium in "C-Mine" te Genk. Nu op deze maandagavond gewoon hier mij Maaike in 't Stamineeke te Webbekom.

Ine Tiolants aka "Ine" hoorde ik een eerste keer bij de voorstelling van het album "Knock Knock" van "Doghouse Sam & His Magnatones" in de MOD te Hasselt, een organisatie van "Move2Blues". We schrijven 13 november 2014 en een avond dat ze ons gewoonweg allemaal van onze sokken blies. Een jaartje later had ik de JJ's van het "Loodscafé" weten te overtuigen om haar op, de toen nog maar pas in het leven geroepen "Songwriters Corner", te laten optreden en zo mocht ze achteraf 2016 in "De Loods" spelen als support act voor de Britse formatie "24 Pesos". Weer een jaartje later stond ze zelfs op het "Limburg Roots Festival" van de organisatie Elckerlyc, om maar te zeggen dat ook het blues minded publiek van België haar destijds in de armen kwam te sluiten. Al die concerten waren we met "Rootsville" op de afspraak.

Ze passeerde zo ook op "Radio 2" editie Limburg en werd in 2018 door "MNM" verkozen als "Rising Star" waar ze als nummer "A Million Dreams" van P!nk vertolkte. Als gevolg hiervan tekende ze in 2018 bij "Universal Music"een platencontract. In 2019 bracht ze haar debuutsingle "The Odds" op de markt en rond deze periode wordt er zelfs een opvolger verwacht. Naar gelang de jaren verstreken verdween ze ook uit ons gezichtsveld en dus maakten we van de mogelijkheid gebruik om ons naar het cultuur-café van "Webbekom City" te begeven. Benieuwd hoe Ine'ke Tiolants nu 6 jaar later naar "Ine" is geëvolueerd.

Het begon voor Ine allemaal toen ze op 8-jarige leeftijd een oude gitaar kreeg van niemand minder dan Peter Van Laet van "Mama's Jasje". Een moment ook dat het muzikale virus haar volledig in de macht kreeg. Het intiem gebrachte "Travellin' Soldier" bracht meteen een waas van respectvolle stilte over dit café. Meteen dan maar wat luchtiger met een eerste medley met daarin Cash zijn "Ring of Fire" en Hank Williams' "Jambalaya" in het feestje werden betrokken.

Meteen ook tijd om het nummer te brengen waarmee ze op "MNM" tot "Rising Star" werd bekroond. Haar trouwste fans opa en oma die waren er ook en kregen de verplichting opgelegd wanneer het moment was aangebroken op te klappen, babbelen mocht wel ;-) Alle gekheid op een stokje uiteraard want na Ine's versie van "Verborgen Vlinder" was een applaus op zijn plaats. Handclappin' à volenté dan, met Maaike voorop, bij de vertolking van de a capella versie van "Mercedes Benz". La Joplin in da house! Een nummer waarop haar gitaar moeilijk te ontstemmen was :-)

Mijn portrettentrekker had ik toen al veilig opgeborgen doordat er teveel mee op de foto wilden en zo ook de ruimte van het podium alsmaar kleiner werd. Focus dan maar weer op de muziek met de vertolking van haar vorig jaar uitgebrachte single "The Odds" en we zagen zo een Ine volledig openbloeien. "Budapest" van George Ezra zorgde ervoor dat het voltallige "Folk Choir Singers" van 't Stamineeke een eerste keer de kelen konden smeren. Tijd om er een traditional bij te halen en zo kreeg dit etablissement een gevoel van warmte bij het horen van "Wayfairing Stranger". Een folk klassieker avant la lettre.

De innemers van nicotine moesten dan nog even op hun tanden bijten want we kregen nog "Jolene" van Dolly, niet het schaap maar de countryzangeres. In een mix met "Folsom Prison" en "Jackson" kregen we dan nog voor de koffie een outro van Cash, Johnny Cash! Uit de boxen galmde dan "Sunny" maar daar was Maaike's platencollectie dan weer verantwoordelijk voor.

Wij content en dus Ine ook, en wat dan gezegd van opa en oma, die klapten rustig voort. Ook in het tweede gedeelte kregen we heerlijke covers over ons heen zoals een huwelijk tussen "Papaoutai" en "Neh Nah Nah" van de helaas op pensioen zijnde Dani Klein. Net als John Denver kende ook de Bobbejaan nog zijn moment de gloire maar wordt het nu niet stilaan tijd voor een full-CD?